![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: (OKALECZYĆ) | Następne hasło: (OKALIĆ) » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
OKALICZYĆ (2) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a jasne.
Fleksja
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | okaliczył |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 1 | m | None |
| 2 | m | byś okaliczył |
praet 3 sg m okaliczył (1). ◊ con [1 sg m bym okaliczył.] ◊ 2 sg m byś okaliczył (1).
Sł stp brak, Cn: okaleczyć, Linde XVII w.
Znaczenia
Trwale uszkodzić ciało, nabawić kalectwa; admutilare, circumscindere, depravare, desecare, detruncare, emancare, mutilare, obtruncare Cn [co] (2): Vćiął mu wnet pułnoſá/ ſkrzydło okálicżył KmitaSpit B4.
[W kalamburze polsko-łacińskim (oculos numerare = oczy liczyć): Oculos numerarem (marg) okáliczył. (–) ego te, nieboze Si vellem Potkanie 40.]
W połączeniu szeregowym (1): żebyś ſobie kazał vpiłowáć zdrową nogę dla chromey: pewniebyś ćiáło ſwe właſne oſzpećił/ zepſował y okálicżył KlonWor ded **3v.
MM