[zaloguj się]
[pdf]

OKARMIĆ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a pochylone.

Fleksja
inf okårmić

inf okårmić (1). ◊ fut 3 sg okårmi (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Dać jeść do sytości, przekarmić [kogo, co (żywotne)] (2): Wierę the pſy okarmić muſiano/ iż niedźwiedźia bráć niechczą GórnDworz R8v.
Szereg: »okarmić, opoić« (1): Toć ieſt Zárłok on hetman/ co też dziwy broi/ Kiedy ſwoie kochánki okarmi opoi. RejWiz 169.

Formacje współrdzenne cf KARMIĆ.

Cf OKARMION

MM