[zaloguj się]
[pdf]

OKOLNY (4) ai

Oba o jasne.

Fleksja
sg
mN nNokoln(e)
Iokolnym I
Lokolnym L
pl
N m pers okolni
G okolnych
L okolnych

sg m [I okolnym.] ◊ L okolnym (1). ◊ [n N okoln(e).] ◊ pl N m pers okolni (1). ◊ G okolnych (1). ◊ L okolnych (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

1. Znajdujący się lub mieszkający w okolicy, na sąsiadującym, otaczającym terenie; circularis Cn (3): A oni [lud żydowski] niocż innego nieproſili, iedno aby ie przy ich pirwſzich prawiech zoſtawił, to vcżyniwſzy, do ich okolnych miaſt iechał. BielŻyw 157.
Wyrażenia: »okolni ludzie« (1): bo mieli ten obycżay wſzytcy okolni ludzie/ że tego dniá do iuż miánowánego miáſtá ſie zchadzáli/ á ten dzień weſele ſwięćili. HistRzym 22.

»okolne ziemie« (1): rácż tho wiedzieć/ że w ſwey źiemi y w okolnych zoſtáwiłem przyiaćiele y nieprzyiaćiele HistRzym 15.

2. Otoczony fortyfikacją (1): ZA prośbą Poſłów Woiewództwá Nowogrodzkiégo pozwalamy tám tym obywátelom mur ſtáry w okolnym Nowogrodzkim Zamku/ y wieżę ſtárą nád ſtudnią leżącą oprawić SarnStat 1029.
3. [O kształcie zbliżonym do koła:
Wyrażenie: »schod okolny« = kręcone, ślimakowate schody: et per chocleam ascendebant ⟨in medium cenaculum⟩ a ſchodem okolnym wſtepovaly chodzili na poſrzednÿ ganek TomZbrudzBrul 3.Reg 6/8.]

Cf OKOLICZNY

LWil(iKŁ)