[zaloguj się]

OKROTNIK (1) sb m

Fleksja

N sg okrotnik.

stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Ten, kto obłaskawia zwierzęta:
Wyrażenie: »okrotnik dzikich zwierząt«: Mansuetarius, Okrotnik dźikich zwięrząt [!]. Mącz 208c.

LWil