[zaloguj się]
[pdf]

OMOWCA (14) sb m

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
pl
D omowcóm
inne sg m N - omowca; sg m G - omowce

sg m N omowca (12). ◊ G omowce (1). ◊ pl D omowcóm (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

1. Ten, który szerzy niesprawdzone wiadomości, źle o kim mówi, bezpodstawnie ujmuje czci; plotkarz, potwarca, oszczerca; obtrectator Mącz, Calep, Cn; detractor Mymer1, Mącz, Cn; oblocutor, sussurrator Mącz, Cn; sussurro, traductor, vitiligator Mącz; maledicus Calep (13): Detractor. Nachreger. Omowca. Mymer1 34v; Vitiligator, Przechyrá/ hańbiarz albo hániebnik/ omowcá/ ſzácownik. Mącz 499d; Zoilus proverbialiter Miaſto wſzelkiego złorzeczniká/ prziganicielá a omowce bywa bran. Mącz [513]a, 4b, 97b, 197c, 435d, 461d, 462b; Obtrectator maledictus, Ten ktori sławi drugiego vwłaczą, omowcza. Calep 719b.

W przeciwstawieniu: »omowca ... pochlebca« (1): Przetoż doſyć mądrze Dyogenes będąc pytány/ ktoraby beſtya naſrożey vkąśiłá. Odpowiedział: Ex feris obtrectator, ex circuribus adulator. Abowiem omowcá muśi mieć po ſobie iáką do tákowego ſwego poſtępku nienawiść/ do tego ktorego ſpráwy ſzácuie. Lecż pochlebcá bárziey ſzkodzi pod oſobą przyiacielá? Phil G4.

omowca czyj [= przeciwko komu] (1): Homeri flagellum, hoc est oblocutor, Omowcá Homeruſów. Mącz 157b.

Wyrażenie: »złośliwy omowca« (1): Defendere aliquem contra iniquos obtrectatores, Wſtawyć ſie zá kiém przećiwko złoſlywym omowcóm. Mącz 80a.
2. Krytyk, sędzia; censor Mącz [czego] (1): Censores, Oſzácownik też Szacownik á Omowca luckich [!] obyczáyów. Mącz 47a.

Synonimy: 1. hańbiarz, haniebnik, oszczerca, przyganiciel, szczekacz, uwłoczyciel, złorzecznik; 2. censor, oszacownik.

Cf OBMOWCA, [OMOWNIK]

IM