Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZŁOMIĆ

Następne hasło: ROZŁOŻENIE »

[ROZŁOMIENIE sb n

roz-, roſ-; -enie, -ęnie.

Teksty nie oznaczają é oraz ó; oba o prawdopodobnie jasne (tak w rozłomić).

Fleksja

	sg
N	rozłomieni(e)
G	rozłomieniå
L	rozłomieniu

sg N rozłomieni(e). ◊ G rozłomieniå. ◊ L rozłomieniu.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozłamać.

Znaczenia

1. [Podzielenie na części przez łamanie; przen]
2. [To, co zostało rozłamane]
3. [Odstępstwo od posłuszeństwa Bogu]

1. Podzielenie na części przez łamanie; przen: A częmuſz pomarli głodęm [cf Is 5/13]/ iſz ſię nie nauczili od pana Chriſtuſa/ rozłomić chleba ięczmięnnego/ tilko z wierzchu chleba pożiwaią/ Ale zupełnie doieść ſię s rzodku ſmacznego niemogą. (marg) Rozłomięnie chleba co znaczy. (–) ErazmNow 74v.

2. To, co zostało rozłamane: Iedząć go [chleb eucharystyczny] wprawdźie wierni ále go namniey nie rozrywáią: y owſzem po rozłamániu Sákrámentu/ cáły pod káżdą rozłomienia cżąſtką zoſtáie. WujPos 1590 274 (Linde s.v. rozłamać).

3. Odstępstwo od posłuszeństwa Bogu: Y rzekł áby potráćił ie [cf Ex 32/10]/ by beł Moizeſz wybrany iego nie ſtał w rozłomieniu [in confractione] przed oblicżem iego. PsKrak 1532 105/23; Glosy III 102/121.

Cf ROZŁOMIĆ]