Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [ORBORA]

Następne hasło: [ORBORNY] »

[ORBORNIK sb m

Fleksja

D sg orb(o)rnika.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.: olbornik.

Znaczenia

[Poborca orbory a. olbory, tj. czynszu płaconego z kopalni kruszców i hut do skarbu królewskiego]

Poborca orbory a. olbory, tj. czynszu płaconego z kopalni kruszców i hut do skarbu królewskiego: Jest też ku urzędowi żupnemu albo orbornemu należąca waga, gdzie ołowy ważą, i ważenie od panów radziec na ratuszu naznaczone, wagi, gwichty u orbornika i wadzie [!] do srebra i ołowu. LustrKrak II 57. [Cf też lat. orborarius LustrKrak II 58, 59, 61, 63.]]