[zaloguj się]
[pdf]

ORDYNATOR (1) sb m

Fleksja

A sg ordynåt(o)ra.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Ten, kto coś ustanawia, zleca komuś jakiś urząd, wyświęca [ordinator – rządziciel Calep; sporządziciel – ordinator Cn]:
Szereg: »przodek albo ordynator«: Tertullian do Heretykow ták mowi: Niech okażą Oryginały Kośćiołow ſwoich/ niech okażą porządek Biſkupow ſwoich/ ták iednego zá drugim od pocżątku poſtępuiących/ żeby pierwſzy on Biſkup/ ktorego z Apoſtołow álbo z Apoſtolſkich mężow (ktoryby iednák z Apoſtoły trzymał) miał przodka álbo ordynatorá ſwego. Abowiem tym obycżáiem Kośćioły Apoſtolſkie pocżty ſwe odnoſzą. WujJud 135v; [WujPosN 1584 I 353].

Synonim: rządziciel.

BK