Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OSĄDZAĆ

Następne hasło: OSĄDZANIE »

OSĄDZAĆ SIĘ (2) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w osądzać).

Fleksja

indicativus
praes
	pl
2	osądzåcie się
3	osądzają się

praes 2 pl osądzåcie się (1). ◊ 3 pl osądzają się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Wydawać na siebie wyrok, potępiać się, pozbawiać się zbawienia, skazywać się na piekło (2)

Wydawać na siebie wyrok, potępiać się, pozbawiać się zbawienia, skazywać się na piekło (2):

osądzać się być jakim (1): Wamći było naprzod trzebá opowiedáć ſłowo Boże: ále ponieważ ie odrzucaćie/ á oſądzaćie ſię niegodnymi być [indignos vos iudicatis] wiecznego żywotá; otoż obracamy ſię do Pogánow. WujNT Act 13/46.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): ine á rozne od nas dumy y zbory álbo zgromádzenya ſobye wynáyduyąc y czynyąc/ ſámi ſye ſkázuyą y oſądzáyą/ iż nye ſą z nas KromRozm III E4v.

Szereg: »skazywać się i osądzać« (1): KromRozm III E4v cf Ze zdaniem dopełnieniowym.

Synonimy: potępiać się, skazować się.

Formacje współrdzenne cf SĄDZIĆ.