[zaloguj się]
[pdf]

OSTAWIAĆ SIĘ (6) vb pf

sie (6), [się].

o prawdopodobnie jasne (tak w ostawiać); oba a jasne.

Fleksja
inf ostawiać sie
praet
sg pl
3 m ostawiåł sie m pers ostawiali sie

inf ostawiać sie (1). ◊ fut 1 sg ostawiåm sie (1). ◊ [1 pl ostawiåmy się.] ◊ 3 pl ostawiają sie (1). ◊ praet 3 sg m ostawiåł sie (1). ◊ 3 pl m pers ostawiali sie (2).

Sł stp s.v. ostawić, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. ostawić.

Otoczyć się, obstawić się [czym] (6): BielKron 352v; ſiedzi iáko pies ná łáńcuchu ſkrzynkámi ſie oſtháwiał/ s ſloſárzem ſie o mocną kłotkę tárguie RejZwierc 103v; nie rádźi ſie ruſzą ku bithwie/ chcąc áby ie náiechano/ więcey dufáiąc rożnom/ ktoremi ſie oſtáwiáią/ y okopáią miedzy błothy BielSpr 66, 7v; [Kiedy się już [więc] zabawiem z pannami, Aby rozsiodłać, taki wam znak damy. Gdy się pełnemi zewsząd ostawiamy Otwin(?)Erot 112].
W przen (2): wolę ia thych ſłupow nábudowáć około ſiebie co ſie nigdy nie obálą [...]/ ieden s cnothy/ drugi s ſpráwiedliwośći/ trzeći z dobroći á z miłoſierdzia [...]. A gdy ſie ia tymi ſłupy oſtáwiam/ to ieſt pewna rzecż iż ſie nigdy nie obálą á wiecżnie trwáć będą. RejZwierc 50, 50; [WerReguła 110].

Formacje współrdzenne cf 1. STAĆ.

AK