Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OSTAWIĆ

Następne hasło: OSTAWION »

OSTAWIENIE (5) sb n

o, a oraz oba e jasne.

Fleksja

	sg
N	ostawienie
G	ostawieniå
D	ostawieniu

sg N ostawienie (1). ◊ G ostawieniå (1). ◊ D ostawieniu (3).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. s.v. ostawić.

Znaczenia

1. Przekazanie, pozostawienie po sobie (1)
2. Wydalenie (o czynności fizjologicznej) (2)
3. Odstawienie od piersi (2)
4. [Zastawa]

1. Przekazanie, pozostawienie po sobie [kogo] (1): chuć máiąc ku oſtáwieniu dźiedźicá/ ná bogáctwo/ vrodę/ domu zacność [...] pátrzáli KuczbKat 255.

2. Wydalenie (o czynności fizjologicznej) [czego] (2): Piąte bacżenie ku ſluſznemu oſtawieniu vriny/ iż ten który ma zoſtawić vrinę/ niema zbytnie z Szafranem, ani cżarney kapuſthy ieſć FalZioł V 2, V 2.

3. Odstawienie od piersi; ablactatio BartBydg, Mącz, Vulg [w tym: kogo (1)] (2): in die ablactationis suae, w dzyen iego ostavyenya BartBydg 2b; Mącz 181b; [Roſlo tedy dziećię/ y oſtáwionę ieſth: I vcżynił Abráhám gody wielkie/ w dzień oſtáwienia iego [w dźień odchowánia iego WujBib]. Leop Gen 21/8 (Linde)].

4. [Zastawa:

Zestawienie: »ostawienie stołowe«: Nád to ku Dźiedźictwu należą pieniądze/ ſukná/ płothná [...]: Stoły/ ſtołki/ oſtáwienie ſtołowé/ chuſty łaźiebné GroicTyt 11 (Linde).]

Cf OSTAWIĆ