Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [OSTRZYC SIĘ]

Następne hasło: [OSTRZYCH] »

OSTRZYCA (1) sb f

Fleksja

N sg ostrzyca.

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

1. bot. Carex L. (Rost); turzyca, bylina z rodziny turzycowatych (Cyperaceae)
2. [bot. Galium aparine L. (Rost); przytulia czepna, roślina roczna z rodziny marzanowatych (Rubiaceae)]

1. bot. Carex L. (Rost); turzyca, bylina z rodziny turzycowatych (Cyperaceae); gramen arundinaceum Cn: Carex. Herba acuta et durissima similis sparto, uliginosis et palustribus locis plurima nascens. Rogoz, oſtrzicza. Calep 165b.

2. [bot. Galium aparine L. (Rost); przytulia czepna, roślina roczna z rodziny marzanowatych (Rubiaceae); aparine, asperugo, lappago aspera, mollugo, omphacocarpos, omphalocarpos, philanthropos Cn: Oſtrzycá/ Aparine. Kleberkraut. m. 807. SienHerb L#; APARINE, LAPPARIA, Aspergula, Ruella, Phylantropos. Po polſku Oſtrzycá. UrzędowHerb 30b.]

Synonim: rogoż.

AKtt