[zaloguj się]

[ROZMOWNOŚĆ sb f

Fleksja

A sg rozm(o)wność.

stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Umiejętność i chęć rozmowy, zwłaszcza mądrej, towarzyskość, kontaktowość; affabilitas sermonis, comitas, philologia, sermocinatrix vis Cn:

W połączeniu szeregowym: ná dworze Ceſarzá Henryká/ prze oſobną ludzkość/ rozmowność/ mądrość/ dzielność/ y piękność obycżáiow [św. Norbert] był wziętym/ y v wſzytkiego dworu miłym cżłekiem. SkarŻyw 521 (Linde).

W przeciwstawieniu: »głupość ... rozmowność«: Nád to [wino wonne] niedoſtátki duſzne przemienia w cnotę/ bowiem złość ktorą miewa po trzeźwiu obraca w dobroć gdy śię táki cżłowiek vpije/ bowiem táki odmienia śię z zuchwáłośći w nabożność/ [...] z boiáźni w śmiáłość/ z głupośći w rozmowność/ á ták wſzytkie śię iemu rozumy odmienią Cresc 1571 370.]

RS