[zaloguj się]
[pdf]

OSZUKAWANIE (1) sb n

o oraz drugie a jasne, pierwsze a oraz e pochylone.

Fleksja
sg pl
N oszukåwanié oszukåwaniå
G oszukåwaniå
I oszukåwani(e)m

sg N oszukåwanié. ◊ [G oszukåwaniå. ◊ I oszukåwani(e)m. ◊ pl N oszukåwaniå.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Rozmyślne wprowadzanie w błąd, omylanie, zwodzenie, postępowanie nieszczere, kłamliwe:

[oszukawanie kogo: ktorzy ſie báwią plotkámi/ niepewnoſcią/ oſzukawániem bliźniego ſwoiego. GilPos 220.]

[W połączeniach szeregowych: y w vczynkach zwierzchnich ſie ziawiaią [grzechy]/ iako to Tą/ pogardzęnie Boga [...]/ pochlebſtwo/ [...] Pomſta/ morderſtwo/ oſſukawanie/ zdrada/ vwłoczenie tćy UstKościel 10; on kthory ſiebie miłuie/ [...] ieſthći źrzodłem do wiele złego ſobie/ do łupieſthwá/ złodzieyſtwá/ oſzukawánia/ nierządnośći/ pychy/ wynioſłośći/ brámowánia/ kłopotow/ zbytkow/ woien GilPos 281v; gdzie ſłycháliſmy iákowe przed láty były dziwne Szátáńſkie przekazy/ y nágrawánia/ oſzukawánia GilPos 292, 220.]

Szereg: »nierząd i oszukawanie« (1): IZ ſie téż y w tym wielki nierząd y oſzukáwanié [!] [oſzukawánié JanStat 1054] dźieie: tedy vchwalamy [...]/ áby ſukná wſzelákié źiemſkié ináczéy robioné nie były/ ieno ná ſzérz/ dwa łokćiá [...]: á wzdłuż łokći trzydzieśći. SarnStat 280.

Synonimy: omylanie, zwodzenie.

Cf OSZUKAWAĆ

IM