![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: OTARCIE | Następne hasło: [OTARGAĆ SIĘ] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
OTARGAĆ (1) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w o-); oba a jasne.
Fleksja
| inf | otargać |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | f | otargała |
[inf otargać.] ◊ praet 3 sg f otargała.
SI stp, Cn brak, Linde XVII w.
Znaczenia
Oberwać targnąwszy, wyszarpać [co]: A gdy ią gwałtem od grobu oycowſkiego oddárto/ ocżu nie znáć było przed płácżem/ áni włos ná głowie nie było co otárgáłá. BielKron 303; [przeto tákowego lnu głowki ieſzcże zá świeżá ná grzebieniach otárgáć muśi Cresc 1571 188].
Formacje współrdzenne cf TARGAĆ.
Cf OTARGANY, [OTARHAŁY]
EW