![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [OTRĘDOWACIAŁY] | Następne hasło: OTRĘT » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
OTRĘDOWACIEĆ (1) vb pf
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz trędowaty); a jasne.
Fleksja
| plusq | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | był otrędowaciåł |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | by otrędowaciåł |
plusq 3 sg m był otrędowaciåł. ◊ [con 3 sg m by otrędowaciåł.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Znaczenia
Okryć się trądem, dostać trądu [od czego]: [Jonatas] dał iey onego owocu ieść/ od ktorego był otrędowáćiał HistRzym 64v.
[W połączeniu szeregowym: ieſliby ławnikowi ná vrzędźie iuż będącemu vłomność ſie iáka przydáłá/ to ieſt ieſliby olśnął/ oknął/ otrędowáciał/ rć. v tedy niema być dla tego złożon z vrzędu SzczerbSpecSax 204 (Linde).]
Formacja współrdzenna: strędowacieć.
MŚ