[zaloguj się]
[pdf]

OTRĘTWIEĆ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); e jasne.

Fleksja
inf otrętwieć

inf otrętwieć (1). ◊ fut [1 sg otrętwieję.] ◊ 3 sg otrętwieje (1).

Sł stp brak, Cn: odrętwieć, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Stać się drętwym, zmartwieć; concalescere, indurescere, occalescere Cn (2): Obducere callum, Otrętwieć/ zátwárdzieć Mącz 32a; A ćiáło [znamionuje] ſkorę tę zwierzchowną/ ktorey odźienia y ćiepłá trzebá poki nie otrętwieie oſthradawſzy duchá ábo mocy Bożey. GrzegŚm 27; [otrętwieię/ Occalleo, callum obduco. Volck Ppp4].

Synonimy: zatwardzieć, zmartwieć.

Formacje współrdzenne cf DRĘTWIEĆ.

Cf OTRĘTWIAŁY, OTRĘTWIENIE, OTRĘTWIONY

MMk