[zaloguj się]
[pdf]

[OTROCINY sb pl t

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz trociny).

Fleksja
pl
N otrociny
G otrocin
A otrociny

N otrociny. ◊ G otrocin. ◊ A otrociny.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Opiłki: Weźmi żelaznych otroćin/ á zámieſzay ie kwáſem piekárſkim/ iż będzie iáko ćiáſto gęſte SienHerb 580b; Naprzod biorą otroćiny żelázne/ álbo złote. SienHerb 598a; Otroćiny/ Limatura. Feil oder Veil ſpeen/ ten proch/ ktory pilnikiem zeymuią piluiąc. SienHerb K4#v (Linde), 587a, 600a.

W charakterystycznych połączeniach: otrociny miedziane, mosiądzowe, złote, żelazne.

Szereg: »łuski albo otrociny«: Y ten proch łatwi/ á ku laniu [w formy] dobry: weźmi łuſk/ álbo otroćin żeláznych SienHerb 601a.
2. Drobne ziarnka kadzidła:
Wyrażenie: »otrociny kadzidlne«: Kádźidlne Otręby/ Olibanum vel Manna Thuris. Wſzákże dźiś thym imieniem Kádźidło białe/ á niektorzy poſpolicie wſzyſtko ták zową/ v ſtárych ſámy otroćiny kádźidlne thák zwano/ álbo ſzcżero białe SienHerb K#.

Synonimy: łuska, opiłki, oskrobina, proch, pył.

Cf [OTRĘCINY]]

FP