[zaloguj się]
[pdf]

OTRZĄSAĆ (8) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a jasne.

Fleksja
inf otrząsać
indicativus
praes
sg
1 otrząsåm
3 otrząså
praet
pl
3 m pers otrząsali
imperativus
pl
2 otrząsåjcie

inf otrząsać (1). ◊ praes 1 sg otrząsåm (1). ◊ 3 sg otrząså (3). ◊ praet 3 pl m pers otrząsali (1). ◊ imp 2 pl otrząsåjcie (1). ◊ part praes act otrząsając (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu s.v. otrząść.

1. Zrzucać coś przez potrząsanie, strzepywać; concutere, decutere, excutere, iactare Cn [w tym: co (5)] (6): IEŻ [...]. Then na grzbiecie owocze do iamy znaſza/ á gdy mu nieczo vpadnie/ tedy wſzytko otrząſa FalZioł IV 10b.

otrząsać z kogo, z czego (4): RejWiz 62v cf W porównaniu. Cf Zwrot.

W porównaniu (1): Kiedy ſerce pocżćiwe ma myſl onę cżyſtą/ A iáko śkło od káżdej zmázy przeźrocżyſtą. [...] Bogáctwá á roſkoſzy niepocżćiwe zwłaſzcżá/ Iż to s ſiebye otrząſa iáko roſę s płaſzcżá. RejWiz 62v.

Zwrot: bibl. »proch z nog otrząsać« [szyk zmienny] (3): NiemObr 14; A ktorzybykolwiek was nie przyięli: wyſzedſzy z miáſtá onego/ y proch otrząſayćie z nog wáſzych [pulverem pedum vestrorum excutite] ná świádectwo przećiw im. WujNT Luc 9/5, Matth 10 arg.
a. Wstrząsając usuwać nadmiar czegoś (1): Decapulo – Otrzaſsąm, ſtrichuię. Calep 289b.
2. Poruszać czymś gwałtownie celem oczyszczenia lub uwolnienia od czegoś [co] (2): Leniwy może być prżyrownan gnoiowi plugáwemu/ ktorego kto ſię kolwiek dothknie otrząſa rękę ſwoię [excutiet manum suum]. BibRadz Eccli 22/2.

otrząsać z czego (1): Azać tám nie połmiſki zać tám nie przyſmáki/ Iáko pies ie s popyołu otrząſáiąc fláki. RejZwierc 243.

Synonim: 1. a. strychować.

Formacje wspólrdzenne cf TRZĄŚĆ.

Cf OBTRZĄSAĆ

EW