[zaloguj się]
[pdf]

OUZDAĆ (3) vb pf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf ouzdać

inf ouzdać (3). ◊ [fut 1 sg ouzdåm.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) w. s.v. uzdać.

Założyć uzdę, przyrząd do hamowania i kierowania koniem; okiełznać; capistrare Mącz; frenare Calag (3): Zeumen. Ouzdáć. Fraenare. Calag 582b; [Freno, ich zeume/ halt hinderſich. P. ouzdam/ powſćiągam. Volck 233; Ouzdam/ Freno, frenum iniicio. Volck Ppp4].

ouzdać czym (1): Fiscilla, Kratki ná gębie/ ktore zwerzętóm [!] á zwłaſzczá konióm zawięſzáyą ná gębie. Fiscellis capistrare. Kratkámi ovzdáć. Mącz 128d.

Zwrot: »ouzdać konia« = (in)frenare equum Mącz, Cn (1): Frenare equum, Ovzdáć konia. Mącz 136c.

Synonim: ochełznać.

Formacje współrdzenne cf UZDAĆ.

Cf OBUZDAĆ, [OUZDANIE], OUZDANY

EW