[zaloguj się]
[pdf]

PAMIĘTAĆ SIĘ (7) vb impſ

się (4), sie (3).

Pierwsze a jasne.

Fleksja
indicativus
sg pl
1 pamiętåm się
2 pamiętåsz się pamiętåmy się
3 pamiętają się
imperativus
sg
2 pamięt(a)j się

praes 1 sg pamiętåm się (1). ◊ 2 sg pamiętåsz się (1). ◊ [2 pl pamiętåmy się. ◊ 3 pl pamiętają się.] ◊ imp 2 sg pamięt(a)j się (4). ◊ part praes act pamiętając się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVII – XVIII w. s.v. pamiętać.

1. Pamiętać (1): [Zapráwdę tedy [...]/ pamiętámy śię dobrze gdy co o ſłowie bożem abo ſądzić abo od inſzych przyimować mamy [...]/ ty trzy rzeczy przed oczyma mieimy. MurzNT 8.]
a. Pamiętać coś o sobie (1):

cum inf (1): ácżkolwiek pámiętał/ iż był Bogiem z Bogá oycá/ iednák ſię nigdy BOgu áni przyrownywał/ áni przyſtoſował: pámiętáiąc ſię być z oycá ſwoiego CzechEp 247; [Támże pámiętáiąc ſie bydź śmiertelnym/ dniá ſzoſtego Máiá vcżynił Teſtáment doſtátecżny BielKron 1597 649].

[Ze zdaniem dopełnieniowym: Ale náucżeni á dobrzy przełożeni niepotrzebuią nápominácżá/ bo ſye ſami pámiętáią co powinni LorichKosz 16 (Linde s.v. pamiętać).]

2. Mówić, postępować rozsądnie, być przy zdrowych zmysłach; constare mente, mentis suae esse Cn (6): Nye pámyętaſz ſye. Sam przećiw ſobye mowiſz. KromRozm I C4; Domi est animus, Pámiętam ſie. Mącz 94b.
α. W imp: Forma przywołania do opamiętania (4): pan interim korda tham doſtawſchi zaſzyą ſzyą nan yeſth pokuſſiel, a on tho baczącz knyemv tymy ſlowy mowyel, panye przebog czie proſchą pamyąthay ſzią LibMal 1545/103, 1545/103; RejKup c2, c2v.

Formacje współrdzenne cf PAMIĘTAĆ.

MP