[zaloguj się]
[pdf]

PAPRZYCA (1) sb f

Oba a jasne.

Fleksja
sg pl
N paprzyca
A paprzyce

sg N paprzyca. ◊ [pl A paprzyce.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w.

Poziome żelazo pod kamieniem młyńskim, w którym obraca się pionowy żelazny czop, stanowiący oś kamienia: Triliagellus, paprzicza, in molendino BartBydg 163; [Catillum paprzicza Glosy II nr 133/11; powiada, że ta wszytka intrata wychodzi kowalom na naczynie żelazne do obudwu młynów na wrzeciona, paprzyce, czopy, drągi, obręczy etc. LustrKrak I 157].
a. [W opisie herbu: Przyſzćie Kuſabow z Cżech do POLſki/ ktorzy nośili kámień młyńſki ſzáry zá kleynot/ páprzycá żelázna/ w białłym polu w Helmie ſzcżeniąt ośmioro. PaprGniazdo 1055.]

ZCh