[zaloguj się]
[pdf]

PARKACZ (1) sb m

Pierwsze a jasne, drugie pochylone.

Fleksja
sg pl
G parkåcz(o)w
I parkåcz(e)m

[sg I parkåcz(e)m.] ◊ pl G parkåcz(o)w.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Kozioł cuchnący parkiem, stary kozioł, baran: Na páſterze zápalił lię gniew moy/ á do kozłow náwiedzę (marg) wł: do párkacżow/ to ieſt/ y do báránow y do kozłow ſtárych/ bo to znácży słowo Hatudym iáko y wyżſzey maſz. (–) BudBib Zach 10/4, [I 302c marg (Linde), 427a marg (Linde)].

ZCh