Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PARTYKULARYJA

Następne hasło: PARTYKUŁA »

[PARTYKULARZ sb m

Teksty nie oznaczają pochyleń.

Fleksja

	pl
G	partykularz(o)w
L	partykularz(a)ch

pl G partykularz(o)w. ◊ L partykularz(a)ch.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Znaczenia

1. [Zjazd przedstawicieli szlachty określonej części Rzeczypospolitej]
2. [Szkoła niższego stopnia, nie będąca uniwersytetem]

1. Zjazd przedstawicieli szlachty określonej części Rzeczypospolitej: A któż tego nie widzi, że się do tego zanosi, aby commune Reipublicae consilium, które na sejmie bywa, zhydziwszy ludziom et in suspicionem przywiodwszy, po partykularzach Koronę rozerwać AktaSejmikPozn 1590/113.

2. Szkoła niższego stopnia, nie będąca uniwersytetem [particulare Łac śr]: NApierwei/ dla ćwyczenia młodzy/ a zwłaſſcza w Krolewcu/ dla nowo założonego Collegium/ y inych partikularzow/ Introit, ieſli podobny piſmu świętemu po łaćinie ſpiewaią. UstKościel 125.]