[zaloguj się]
[pdf]

[PASIGĘBA sb m

Pierwsze a jasne.

Fleksja
pl
N pasigębowie
G pasigęb(o)w

pl N pasigębowie. ◊ G pasigęb(o)w.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Człowiek, który szuka okazji (zwłaszcza za pomocą pochlebstwa) do otrzymania poczęstunku: OTo ſye ma pan z pilnośćią ſtáráć/ aby rozeznał ktorzyby prawdziwi przyiaćiele iego byli/ á ktorzy nie z chući/ iedno aby ſye náiedli á nápili/ obycżáięm páśigębow miłuią LorichKosz 46v (Linde), 79v (Linde).
Szereg: »pasigęba a pochlebnik« [szyk zmienny]: tákowi nie ſą prawdziwi przyiaćiele/ ale pochlebnicy á páśigębowie/ kthorych poki dobrze karmiſz/ przychylnić będą/ będą ćie chwalić y w tobie ſie kocháć LorichKosz 47v (Linde), 113.

Synonim: passobrzuch.]

KW