[zaloguj się]
[pdf]

PĘPEL (1) sb m

e jasne.

Fleksja
sg pl
N pępel
A pępele

[sg N pępel.] ◊ pl A pępele.

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Bąbel, pęcherz; pustula Cn: kthóré oto wody/ gárdłá zrániwſzy wpępele piérwéy/ Potym w té wole zwielkim zeſzpeceniém náraſtáią Oczko 23v; [Pępel/ Callus et um. Volck Qqq2v].

Synonim: pęcherz.

Cf BĘBEL

KWysz