[zaloguj się]
[pdf]

PICOWNIK (3) sb m

o jasne.

Fleksja
sg pl
N picownik picownicy
G picowników
A picowniki

sg N picownik (1). ◊ pl [N picownicy.] ◊ G picowników (1). ◊ A picowniki (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Żołnierz zajmujący się zaopatrywaniem wojska w żywność i paszę; frumentator Mącz, Cn; pabulator Calep, Cn; praefectus annonae Cn (3): Mátyaſz pośpieſzył ná Wrocſłaẃ/ woyſko iego vderzyło ná picowniki Polſkie ktorzy bez ſpráwy wolno chodźili BielKron 395v; Mącz 244c; Calep [744]a; [picnik et picownik/ Pabulator, frumentator. Volck Qqq2v; Glosy II nr 42].

Cf PICNIK

MN