[zaloguj się]
[pdf]

PIENIACZ (2) sb m

e jasne; a : å CiekPotr (2 : errata cytuje).

Fleksja
sg pl
G pieniacz(o)w
V pieniaczu

sg V pieniaczu (1). ◊ pl G pieniacz(o)w (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Ten, kto lubi się procesować (2): á głupiś pieniáczu [errata cytuje: A głupiś pieniaczu.], Nie rozumiałeś y ſam poſtępku práwnego Aniś ſię práwomędrcow rádźił CiekPotr 65; Powiádano że w Ruśi nie miáło bydź wiele, Tych co ſię záwiedániem ſpraw ludzkich paráią [...] lecz baczę że y tu ich pełno, A po chwili więcey będźie niſz pieniáczow. CiekPotr 65.

JBi