[zaloguj się]
[pdf]

PIERŚCIENIEC (1) sb m

Pierwsze i drugie e jasne.

Fleksja
sg pl du
N pierścieńca
G pierscieńca pierścieńc(o)w
D pierścieńc(o)m
A pierścieńce
I pierścieńcem

sg [G pierscieńca.] ◊ I pierścieńcem. ◊ [pl G pierścieńc(o)w. ◊ D pierścieńc(o)m. ◊ A pierścieńce. ◊ du N [cum nm] pierścieńca.]

Sł stp: pierścieniec, pirścieniec, Cn, Linde brak.

Kółko metalowe (najczęściej z drogocennego kruszcu):
a. Ozdoba noszona na palcu: [Ia dzieweczká/ gdy niemam/ áni złotá/ áni pierſcieńcá [weil ich nicht golt habe/ weder ringe] chcę wżdy. W.M. ſwey nauki nieco dárowáć/ zwłaſſtzá to com ſie náutzyłá Wokabul 1539, Y; Chcećieli tedy wy takową wierność y powinowactwo/ iedno drugiemu okazować y czynić/ na to ſobie daita pierśćience/ (albo iesly pierśćiencow niemaią) daita ſobie ręce. UstKościel 172; 9 pierścieńców pozłoconych InwMieszcz 1576 nr 208.]
Przen:
Zwrot: »[kogo] swym pierścieńcem sobie poślubić«: [Maryja] odpowiedziala mowiątz/ iżeby iuż bogu cżyſtoſtz ſlubila [...] ontzi mię ſwym pierſcieńcem ſobie poſlubil/ ſwym poſagiem oſięgnąl mie ſobie OpecŻyw 3v.
b. [Ozdoba przy szacie: [Facies et duos anulos aureos, quos pones] in summitatibus racionalis [...] que e regione sunt superhumeralis [...] et postercora eius aspiciunt aby ku zadnijm pyerſzczencom obroczone byly/ czvſz drugie dwa pyerſzczenca TomZbrudzBrul Ex 28/26.]

Cf PIERŚCIEŃ

LW