Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZPROŚCIĆ SIĘ

Następne hasło: ROZPROWADZAĆ »

ROZPROTY (4) part praet pass pf

Oba o jasne.

Fleksja

sg
m	N	rozproty	n	N	rozprot(e)

pl
A	subst	rozprot(e)

sg m N rozproty (1). ◊ n N rozprot(e) (1). ◊ pl A subst rozprot(e) (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. rozproć.

Znaczenia

1. O częściach ubioru: rozłączony wskutek zniszczenia szwów (2)
2. Rozcięty (2)

1. O częściach ubioru: rozłączony wskutek zniszczenia szwów (2): dissartum, rosprote BartBydg 136b; [trędowaty] oſobno przed namioty mieſzkał/ á muſiał mieć ſzáty ná boku roſprote BielKron 36v.

2. Rozcięty (2): Sectilis, Szczepány/ rościęty/ roſproty Mącz 377b; wiele ich potym náydowano/ ktorzy bijąc konie/ w brzuchy ich roſprote grzeiąc ſię ciepłą krwią [...] włázili. StryjKron 677.

Cf ROZPROĆ