![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: PŁONIĄCY | Następne hasło: 2. (PŁONIĆ) » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
1. PŁONIĆ (2) vb impf
Teksty nie oznaczają ó.
Fleksja
| inf | płonić |
|---|
| praet | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 3 | m | płonił | m pers | płonili |
inf płonić (1). ◊ praet 3 sg m płonił (1). ◊ [3 pl m pers płonili.]
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w.
Znaczenia
- Czynić pustym, pustoszyć
(2)
- a. Wypalać (1)
Czynić pustym, pustoszyć (2):
płonić co (1): ModrzBazStryj π2v; [Litwá też z Láchy lud mu mężnie duśi/ A kozacy ich cżęſto wielkość zbili/ ziemię płonili. StryjGoniec L3v (Linde)].
Szereg: »gromić, płonić« (1): Ták tá Leliwá dla mężney dźielnośći/ [...] Swiećiłá Witołt gdy Tátáry gromił/ Gdy Moſkiewſką włość áż po Okę płonił ModrzBazStryj π2v.
a. Wypalać (1):
W połączeniu szeregowym (1): [Lech i Czech] widząc źiemię vrodną/ żyzną/ przeſtroną/ nie oſiádłą/ źwierzu/ ptakow pełną/ pocżęli ſie tám oſádzáć/ kopáć/ oráć/ płonić/ budowáć/ ácżkolwiek tám było trochę ludzi/ ále ie wyćiſnęli znienagłá. BielKron 317v.
Synonimy: pustoszyć; a. wypalać.
Formacje współrdzenne cf PŁONĄĆ.
MN