[zaloguj się]
[pdf]

PNAĆ SIĘ (3) vb impf

a jasne.

Fleksja
inf pnać się
indicativus
praes
sg pl
3 pnå się pnają się
conditionalis
pl
3 m pers by się pnali

[inf pnać się.] ◊ praes 3 sg pnå się (1). ◊ 3 pl pnają się (2). ◊ [con 3 pl m pers by się pnali.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Wspinać się (3):

pnać się na co (1): Ciżbá zewſząd/ á drudzy ná murach wiſzáią/ Drudzy rynny/ á drudzy ná wirzchy ſie pnáią. StryjWjaz C.

Przen: Dążyć, starać się osiągnąć coś (2):

pnać się do czego (1): Iednoż do prożney chwały namniey ſie nie pnáią/ Ná pocżćiwym nábyciu przodkow ſwych przeſtáią. PaprPan R4v.

[pnać się k czemu: zdobili Krolowie [sławnych Polaków]/ herby/ włoſciámi/ áby potomkowie/ Ná to wzgląd maiąc ku cnotam ſie pnáli/ Domy wſławiáli. StryjGoniec G4 (Linde błędnie G3), Dv (Linde).]

pnać się na co (1): Z wielkiey pychy pochodzi kto ſię ná nie [na dostojeństwo] pna SkarŻyw 473.

Formacje współrdzenne cf PIĄĆ SIĘ.

DDJ