Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: (POBŁYSKUJĄCY)

Następne hasło: 2. POBOCZ »

1. [POBOCZ sb f

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz bok).

Fleksja

	sg	pl
A	pobocz
I		pobocz(a)mi

sg A pobocz. ◊ pl I pobocz(a)mi.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII – XVIII w.

Znaczenia

[Rzemień do pętania konia]

Rzemień do pętania konia: Konie [w kondukcie pogrzebowym] były bardzo cudne, wszytkie poboczami spętane, bo były szalone. KronMieszcz 90; á ten chćiał iuż był vćiekáć/ áż mu Iáńcżárowie pobocż ná koniá włożyli BielKron 1597 379 (Linde).]