[zaloguj się]
[pdf]

POBOŚĆ (5) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz bość).

Fleksja
praet
pl
3 subst pobodły
impersonalis
praet pobodzi(o)no

fut 2 pl pobodziecie (1). ◊ praet 3 pl subst pobodły (3). ◊ impers praet pobodzi(o)no (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przyładów) – XVII w.

Uderzyć czymś ostrym (o wielu lub w wielu miejscach) [co (w tym: żywotne (3) (pl a. sg w funkcji pl)] (5):

pobość czemu (żywotne) (1): Bo widzę iáko temu [objuczonemu osłowi]/ boki pobodzyono RejZwierz 120.

a. Rogami (4): RejJóz K3v; RejWiz 120v; gdy ſie krolowi śniło iż widział ſiedḿ wołow tłuſtych bárzo á drugich ſiedḿ názbyt chudych/ ktore ony tłuſte pobodły RejZwierc [203].
Przen (1): A ieden z nich [proroków] cżelnieyſzy rogi ſobye ſpráwił/ Zelázne/ ty iák błazen/ ná łeb ſobye wpráwił. Práwie ták wy/ powiáda/ wſzytko pobodziecie/ Kiedy s krolem Syriyſkim/ woiowáć będzyecye. HistHel D2.

Formacje współrdzenne cf BOŚĆ.

Cf POBODZONY

MMk, RS