[zaloguj się]
[pdf]

PODDYJAKON (4) sb m

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w pod- oraz dyjakon); -å- SkarŻyw (2), -a- WujNT (2).

Fleksja
sg pl
N poddyjåkon poddyjåkonowie
G poddyjakon(o)w
A poddyjakona poddyjakony

sg N poddyjåkon (1). ◊ [A poddyjakona.] ◊ pl N poddyjåkonowie (1). ◊ G poddyjakon(o)w (1). ◊ A poddyjakony (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Subdiakon, duchowny, który dostąpił pierwszego stopnia święceń wyższych, upoważniających do asystowania przy mszy św. i czytania lekcji (4): Iáko pierwey pod imieniem Biskupow zámknął y kápłany ták tu pod imieniem Dyákonow rozumie y poddyákony. WujNT 725 marg; [Potym [Lodwik, syn króla sycylijskiego] iáchawſzy z oycem do Rzymu/ od Papieżá Bonifacyuſá oſmego/ poświęcony ieſt ná poddyákoná. SkarŻyw 1585 750].

W połączeniach szeregowych (3): Na niektorych mieyſcách/ służą małżeńſtwu/ rodzą dzieći Kápłani/ Dyakonowie/ y Poddyakonowie. SkarŻyw 456, 456; WujNT 453.

Cf PODDYJAK, SUBDYJAKON

KW, MM