[zaloguj się]
[pdf]

ROZRYWANIE (2) sb n

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a jasne; e z tekstu nieoznaczającego é.

Fleksja
sg
N rozrywani(e)
G rozrywaniå

sg [N rozrywani(e).] ◊ G rozrywaniå (2).

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVII w. (z Cn) s.v. rozerwać; poza tym w objaśnieniu s.v. rozerwanina.

1. Rozwalanie, burzenie [czego] (1): [do gaszenia ognia] Káżdy goſpodarz v domu ſwego/ niech ma drábinę y oſękę ábo hak ná długim drągu/ do rozrywánia domow [ad aedes flagrantes diripiendas]. ModrzBaz 83v.
2. Rozgarnianie na boki [czego] (1):
Wyrażenie: »rozrywanie ognia« (1): Hama, Instrumentum ad incendium compescendum – Hąk do rozriwanią ognia. Calep 471b.
3. [Rozdzielanie całości na części; tu: zaprzeczanie jedności boskiej i ludzkiej natury Chrystusa [kogo]: Rzecżeſz: zowocu biodr Dawidowych był Chriſtus/ ále tylko wedle ćiáłá. lecż wedle Boſtwá niebył zbiodr Dawidowych [...]. Odpowiedam: Iużśie to Chriſtuſá rozriwanie dawno y nieraz zbiło BudArt T4.]

Cf ROZRYWAĆ

ZCh