[zaloguj się]
[pdf]

ROZSIEC (2) vb pf

rozſ- (2), [rozś-].

Teksty nie oznaczają é oraz ó; o prawdopodobnie jasne (tak w roz-).

Fleksja
praet
sg pl
3 m rozsiekł m pers rozsiekli

fut 1 sg rozsiekę (1). ◊ praet 3 sg m rozsiekł (1). ◊ [3 pl m pers rozsiekli ].

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

Pozbawić życia, siekąc ostrym narzędziem na kawałki; scindere PolAnt [kogo] (2): Tedy rozſiekł Sámuel Agágá przed oblicżem Iehowy w Gilgalu. BudBib 1.Reg 15/33; [tylko co Stároſtá tego zamku Báſtawd nieiáki wyſkocżył z ogniá/ ktorego Niemcy poimawſzy wiedli do Miſtrzá: ále go im drudzy w ręku ich rozśiekli. BielKron 1597 251].
Zwrot: »w kęsy rozsiec« (1): Ieſli mi nie daſz pokoy/ w kęſyć ią [niewiastę] rozſiekę RejZwierz 46v.

Formacje współrdzenne cf SIEC.

Cf ROSIECZONY, ROZSIECZENIE

MN