[zaloguj się]
[pdf]

PODSTĘPCA (3) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w pod-); a jasne.

Fleksja
sg pl
N podstępca podstępce
G podstępc(o)w

sg N podstępca (1). ◊ pl N podstępce (1). ◊ G podstępc(o)w (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów).

Ten, kto chce przyłapać kogoś na czymś [w tym: czyj (2)] (3): iż oni niewiernicy á oni podſtępce/ ktorzy ſie byli náſádzili ná iákie podſtąpienie Páná tego/ gdy ie onymże rzemięſłem ich poráźić racżył/ gdy ich pytał: A cobyſcie wy s tym vcżynili/ gdyby ták ná kthorego z was przyſzło/ iżby w dzyeń Sobotni rádą y pomocą ſwoią/ miał pomoc vpádłemu? RejPos 227.

W połączeniu szeregowym (1): Bo gdy vyrzy cżárt ſprzećiwnik twoy á podſtępcá twoy á on márny zwodnik twoy/ iż ty mocnie ſtánieſz przy they rádzye á przy tey náuce Páná ſwego [...] muśi cie opuśćić RejPos 253v.

Szereg: »fałesznik a podstępca« (1): Tu rozumiey o możnośći y dobrotliwośći Páná tego/ iż on [...] widzyał theż onę pokrytość onych fałeſznikow á onych podſtępcow ſwoich. RejPos 227.

Synonim: podchwytacz.

Cf PODSTĘPNIK

KW, MM