[zaloguj się]
[pdf]

PODZIELCA (2) sb m

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
sg pl
N podzielca
D podzielcåm

sg N podzielca (1). ◊ pl D podzielcåm (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Ten, kto rozdziela, rozdaje (2): Minari divisoribus ratio non erat, Podzelcam [!] groźić nie było żadney przyczyny. Mącz 347b; Distributor, Podźyelcá rozdźielcá/ ſzafarz/ álbo obroczny. Mącz 464a; [Volck Rrr4].

Cf 1. DZIELCA, 1. DZIELNIK, PODZIELNIK, ROZDZIELCA

LWil