[zaloguj się]
[pdf]

PODZIURAWIĆ (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
praet
pl
3 m an podziurawiły

[fut 3 pl podziurawią. ◊ praet 3 pl m an podziurawiły [cum N sb: mole].] ◊ part praet act podziurawiwszy.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Zrobić wiele dziur w czymś [co]:
[Fraza: »[co] mole podziurawiły«: 2 sztuki kitajki [...], którą mole wszytkę pogryzły i podziurawiły tak, że się do niczego przygodzić nie może InwMieszcz 1580 nr 230.
Szereg: »pogryźć i podziurawić«: InwMieszcz 1580 nr 230 cf Fraza.]
a. Poranić: (nagł) Do Orla Slawnei Koroni Polſkiei Kleinotu/ Przemowa. (–) WIecey niſzlic prziſtalo potzales bel broic/ [...] Pierſi podziurawiwſzi chibiales iuſz gebi PaprUp Av.

[podziurawić czym: WujBib Num 24/8 cf Szereg.

Szereg: »połamać i podziurawić«: Poźrzą narodj nieprzyiaćiele iego/ á kośći ich połamią y podźiuráwią ſtrzałámi [ossaque corum confringent, et perforabunt sagittis]. WujBib Num 24/8.]

Synonim. podziubać; a. pokłoć.

Formacje współrdzenne cf DZIURAWIĆ.

KW, MM