[zaloguj się]
[pdf]

POFOLGOWANIE (5) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; wszystkie o prawdopodobnie jasne (tak w pofolgować); a jasne.

Fleksja
sg
G pofolgowaniå
A pofolgowani(e)
I pofolgowani(e)m

sg G pofolgowaniå (2). ◊ A pofolgowani(e) (2). ◊ I pofolgowani(e)m (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Łagodne potraktowanie (4): O Boże [...] rácż duſzom ſług y ſłużebnic twoich/ dáć odpuſzcżenie wſzyſtkich grzechow ich: áby zá nabożną przycżyną y prośbą/ onego pofolgowánia doſtąpili/ ná ktore ſię tu vprzeymą myślą y pożądániem zánośili. LatHar 182.

pofolgowanie czego, czyje (2): drudzy w więźieniu byli v Biſkupá ná Lipowcu/ ále potym z vćiekáli [!]/ ſnadź przes pofolgowánie cżyie BielKron 417; á cokolwiek vłomnośćią ludzkiego poſpolitowánia zgrzeſzył (álbo zgrzeſzyłá) ty rácż to namiłośćiwſzey dobrotliwośći twey pofolgowániem ocżyśćić. LatHar 658.

W przeciwstawieniu: »ucisk ... pofolgowanie« (1): Iesli więc godno v Bogá/ oddać tym co śćiſkáią was/ vćiſk: A wam vćiśnionym pofolgowánie známi [Et vobis tribulatis relaxationem nobiscum]/ gdy ſię ob-iáwi Pan Ieſus z niebá zán-ioły mocy ſwey. BudNT 2.Thess 1/7.

2. Wyrozumiałość (1): á záſię wracayćie ſię do tegoż/ áby was ſzátan nie kuśił/ dla wáſzey nieſtrzymawáłośći. A toć mowię według pofolgowánia/ nie według roſkazánia [secundum indulgentiam, non secundum imperium]. WujNT 1.Cor 7/6.

Synonimy: 1. ulitowanie, zlutowanie.

Cf POFOLGOWAĆ

KW, MM