[zaloguj się]
[pdf]

POGRABIĆ (1) vb pf

o oraz a jasne; w imp a pochylone.

Fleksja
inf pograbić
imperativus
sg
2 pogråb

inf pograbić. ◊ [imp 2 sg pogråb.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Wykonać coś przy pomocy grabi:
a. [Zgarnąć skoszone siano; rastris (rastellis) congregare a. converrere a. evadere, per fenisicia abradere Cn [co]:
Zwroty: »pograbić w kopy«: I powinni wszytko siano dworskie pograbić w kopy LustrSand 259.

»łąkę pograbić«: Do folwarku Makowa królewskiego winni byli po niwie in 3 campis zarabiać [...], tamże łąkę pokosić i pograbić LustrSand 256; LustrWpol I 170.

Szereg: »pokosić, (i) pograbić«: LustrSand 256; Robotę tę winni: [...] łąki na Murzinowie wedle starego zwyczaju im wymierzone pokosić, pograbić i zwieść do zamku LustrWpol I 170.]
b. Przysypać ziemią; demergere Mącz; consarrire sulcos, rastris a. rastello a. iterationibus rastri effodere humum a. frangere glebas a. insectari a. rimarii terram a. subigere solum Cn: [á gdzieby obacżył żeby ptak ná iednym mieyſcu nie kopał/ tedy poſyṕ pſzenice [...]/ á nie zábawiay ſie wielkim ſypánim/ doſyć raz: iedno poſypawſy [pszenicę] pograb CygMyśl A3.]

pograbić co: Demergere semen, Pośiać y pográbić naſienie/ rolą nákrić. Mącz 218c.

Formacje współrdzenne cf GRABIĆ.

Cf POGRABIENIE

JDok