![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [POKOŚCIANY] | Następne hasło: [POKOW] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POKOŚCIĆ (1) vb pf
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w pokost).
Fleksja
| inf | pokościć |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | f | pokości(e)ła |
[inf pokościć.] ◊ praet 3 sg f pokości(e)ła.
Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.
Znaczenia
Pomalować, powlec pokostem:
pokościć co: KrowObr 116v; [á będzie pokoſt/ ktorym gdy pokáſzcżáć chceſz/ ćiepło go miey/ choć kamień álbo płotno pokośćić maſz SienHerb [5862]b].
[Ze zdaniem dopełnieniowym: SienHerb [5862]a cf Zwrot.]
W połączeniu szeregowym: KrowObr 116v cf W przen.
[Zwrot: »pokostem pokościć«: Thákowym pokoſtem możeſz co chceſz pokośćić SienHerb [5862]a.]
W przen: Abowiem mamy to s przyrodzenia złego iż ſię więcey tym rzetzam dziwuiemy ktore ręká ludzka ſpráwiłá/ vćioſáłá/ vrzezáłá/ vſtrugáłá/ vmálowáłá/ vgládziłá y pokośćiełá/ á niſſli tym ktore ręká Boſka ſtworzyłá KrowObr 116v.
Formacje współrdzenne: pokaszczać, pokoszczać.
Cf [POKOSZCZENIE], POKOSZCZONY
KO