![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: POKRĘTA | Następne hasło: POKROCZENIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POKROCIĆ (1) vb pf
Pierwsze o jasne, drugie pochylone.
Fleksja
| inf | pokrócić |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | pokrócił |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | by pokrócił |
inf pokrócić. ◊ [praet 3 sg m pokrócił. ◊ con 3 sg m by pokrócił.]
Sł stp, Cn, Linde brak.
Powściągnąć, poskromić wiele, wielu [kogo, co (pl)]: [Tych Leon okrzykiem wielkim ogromiwſzy/ bárzo pokroćił/ iż nieſpodźiewáiąc ſie walki/ ná ten cżás niezgotowawſzy ſie/ muśieli ią przyiąć. HistOtton 103v.]
[pokrocić w kim: Jeśli możesz murzyńską czarną płeć odmienić, Możesz w Moskiewskim starym obyczaje zmienić: Dopirobyście je tu w nim pokrócić mieli PismaPolit 52.]
[pokrocić czym: iżby tegóż drudzy po nim niechćieli/ ktemu żeby wftydem pokróćił chćiwośći ludzkié. SenekaGórn 69.]
W przen: Pokróćić mógłbym vſtá té/ śmiáłość zwoiowáć GórnTroas 28.
Synonim: powściągnąć.
Formacje współrdzenne cf 2. KROCIĆ.
KO