[zaloguj się]
[pdf]

POKUP (1) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
sg
N pokup
A pokup

sg [N pokup.] ◊ A pokup.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

praw. Kara pieniężna, grzywna za przypadkowe zranienie, zatrucie człowieka lub bydlęcia: [Emenda wargielt vel pokup Cervus F31 53 [idem] F35, F39.]

pokup komu: Mężoboyca ieſli [...] dobrowolnie do ſądu przyydźie [...] chcąc [...] wywieſć niewinnoſć ſwoię [...]: tákiemu iuż Sąd nie idźie o gárdło/ álbo przedſye ma być ſkazan ná pokup Sędźiemu y ſtronie GroicPorz ll3v.

Synonim: wargielt.

Cf [POKUPA]

LWil