![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: POLICZAĆ | Następne hasło: POLICZAJĄCY » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POLICZAĆ SIĘ (2) vb impf
o prawdopodobnie jasne (tak w policzać).
Fleksja
| indicativus | |
|---|---|
| praes | |
| sg | |
| 3 | policzå się |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 1 | m pers | byśmy się policzali |
praes 3 sg policzå się (2). ◊ [con 1 pl m pers byśmy się policzali.]
Sł stp s.v. policzać, Cn, Linde brak.
Znaczenia
1. W funkcji biernej: być uważanym, poczytywanym [komu wedle czego] (2): Lecż robotnikowi zapłátá niepolicża ſię [non imputatur] wedle łáſki/ ále wedle długu. BudNT Rom 4/4.
policzać się do czego (1): A nie robiącemu/ lecż wierzącemu w onego co vſpráwiedliwiá niezbożniká/ policża ſię [reputatur] wiárá iego do ſpráwiedliwośći BudNT Rom 4/5.
2. [W funkcji zwrotnej: uważać siebie [za kogo]: Iſcie byſmy też vcżynili wſzytko co nam Bog roſkazał/ przedſię Pan roſkázuie nam ábyſmy ſie policżáli zá ſługi niegodne. GilPos 209.]
Synonimy: 2. poczytać się, uważać się, uznawać się.
Formacje współrdzenne cf LICZYĆ.
EB