Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZTUCZONY

Następne hasło: ROZTUCZYĆ SIĘ »

[ROZTUCZYĆ vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-).

Fleksja

inf	roztuczyć

inf roztuczyć. ◊ fut 3 sg roztuczy.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

[Uczynić grubym, otyłym]
- [Przen: Rozpieścić]

Uczynić grubym, otyłym: rostuczicz incrasso ReuchlinBartBydg P6v, N4v.

Przen: Rozpieścić [kogo czym]: a gdy [Bóg] jego [człowieka] roztuczy dobrodziejstwem swym wielgim, tedy człowiek miasto dziękowania bluźni przeciw Panu swemu Kaz 66.

Synonim: rozetkać.

Formacje współrdzenne cf TUCZYĆ.]