[zaloguj się]

PORUCZANIE SIĘ (1) sb n

Fleksja

I sg poruczani(e)m się.

stp, Cn, Linde brak.

Zawierzanie się, oddawanie się z zaufaniem [komu]:
Wyrażenie: »poruczanie się w obronę Panu Bogu«: Proźba á [!] dzyękowániem á s porucżániem ſie w obronę Pánu Bogu. LubPs Q2 marg.

Cf PORUCZAĆ SIĘ

MC