Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PORUCZYĆ SIĘ

Następne hasło: [PORUMBANIE] »

PORUKA (4) sb f

o oraz a prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz -a).

Fleksja

	sg
N	poruka
A	porukę

sg N poruka (3). ◊ A porukę (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Poręczyciel (3)
2. Poręczenie (1)

1. Poręczyciel (3): Item porvka, yeſthliby ktorego dlvznyka swego nalaſla za ktorego rączila [...] a on dluznik bi zaprzal, yſz zany ona porvka nyerąnczila, thedi ona poruka bliſſza yeſth onego dluznika poprziſzyąncz yako zany rąnczila MetrKor 40/816.

2. Poręczenie (1): a thego Tatarzina bilisczie dali na porvke czlowiekv yednemv LibLeg 10/56.

Synonimy: 1. porucznik, rękojmia; 2. rękojemstwo, rękojmia.

Cf PORĘKA