[zaloguj się]
[pdf]

POSĄDZENIE (5) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
sg
N posądzeni(e)
G posądzeniå
D posądzeniu
A posądzeni(e)

sg N posądzeni(e) (1). ◊ G posądzeniå (1). ◊ D posądzeniu (2). ◊ A posądzeni(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. posądzić.

Pomówienie, negatywna ocena; condemnatio Vulg (5): Oczy głęboko w cżele lezące, znamio: cżłowieká [...] łácznego ku poſądzeniu, długo gniewnego GlabGad N6; To przekładájąc Ian S. mowił: rádzę niech nikt prędki do poſądzenia nie będzie SkarŻyw 100; Nie mowięć ku poſądzeniu bom przed tym powiedźiał/ iż w ſercách náſzych ták ieſteśćie/ żebyſmy rádźi z wámi ſpołecznie vmárli y ſpołecznie żyli. WujNT 2.Cor 7/3.

posądzenie kogo (1): POSADZENIE innych zákazáne. WujNT Bbbbbbv.

Szereg: »pośmiech i posądzenie« (1): Tu ſobie przełoż [= przedstaw]. [...] Cżłowieká mizernego/ światu wſzytkiemu ná pośmiech y poſądzenie vkazánego. LatHar 670.

Synonimy: obmowa, oskarżenie, osoczenie, pomowa, pomowienie, potwarstwo, potwarz.

Cf POSĄDZIĆ

DDJ